Isabel Allende „Córka fortuny”

Isabel Allende, Córka fortuny, Muza, Warszawa 2000, 450 s.

Gdy dziewiętnastowieczną Kalifornię ogarnia gorączka złota, młody kochanek Elizy Sommers wyrusza z Chile z nadzieją, że jemu właśnie dopisze szczęście. Eliza podąża jego śladem. Podróżuje w towarzystwie chińskiego medyka, przyjaciela i mentora Tao Chi'ena. Dla młodej dziewczyny to prawdziwa podróż życia. Wyprawa do Kalifornii otwiera Elizie drzwi do wielkiego świata i daje jej niespotykaną w tamtej epoce wolność i niezależność.

Allende cofa się w czasie i powołuje do życia przodków Clary. Niemalże baśniowy świat „Domu duchów” znika co prawda, bo naraz pojawiają się konkretne kraje: Chiny, Chile, Stany Zjednoczone i nie ma już tej tajemniczości i poczucia niebytu geograficznego. Mamy jednak opowieść o kolejnych dzielnych i zdeterminowanych kobietach, które potrafią wziąć los w swoje ręce. Oczywiście mężczyźni też przewijają się przez karty książki, aczkolwiek są tłem zaledwie dla poczynań Elizy Sommers.

Kalifornijska gorączka złota, chińska medycyna i filozofia życia plus latynoska gorąca krew i upór, a wszystko to opisane zgrabnie i wdzięcznie. Chwilami „Córka fortuny” skłania do zadumy, chwilami – do uśmiechu, ale nie nuży i to jest najważniejsze. Mnie się podobało, chociaż nie przepadam za powieściami, które mają stanowić uzupełnienie czy kontynuację czegoś, co zdobyło popularność. 

Moja ocena: 5.5