Diane Chamberlain „Sekretne życie CeeCee Wilkes”

Diane Chamberlain, Sekretne życie CeeCee Wilkes, Prószyński i S-ka, Warszawa 2013, 542 s.

Jeśli wyzna prawdę, na zawsze straci córkę. Jeśli prawdę zatai, nigdy nie odzyska siebie.
W 1977 roku zaginęła ciężarna Genevieve Russell. Dwadzieścia lat później policja odnajduje jej szczątki, a Timothy Gleason zostaje oskarżony o zabójstwo. Dziecko jednak zniknęło bez śladu. CeeCee Wilkes wie, w jakich okolicznościach umarła Genevieve Russell – widziała wszystko na własne oczy. I wie, co się stało z jej dzieckiem. Teraz Timothy’emu Gleasonowi grozi kara śmierci, a ona stoi w obliczu wyboru. Powiedzieć prawdę i zniszczyć swoją rodzinę. Albo pozwolić niewinnemu człowiekowi umrzeć, by chronić życie zbudowane na kłamstwie.

Nie pojmuję fenomenu i Diane Chamberlain, i jej „Sekretnego życia CeeCee Wilkes”. Dla mnie to sknocony dobry pomysł i tyle. Autorka stara się nakreślić problem i wiarygodnie go rozwikłać. I nijak jej się nie udaje, bo nagromadzenie bzdur wzrasta z kolejnymi stronami. Nieświadomość lekarzy, policjantów i całego otoczenia wręcz mnie powaliła; ja wiem, że jedną z głównych cech Amerykanów jest naiwność, ale tu cecha ta zakrawa o początki idiotyzmu i kilka postronnych postaci wypadałoby wysłać na leczenie, a już przynajmniej zabronić wykonywać im ich zawód.

Wydawca podsunął czytelnikowi smakowity opis, który robi się mdły wkrótce po rozpoczęciu lektury, a akcja staje się przewidywalna. Trudno jest polubić bohaterów, a szczególnie tytułową CeeCee Wilkes, która poraża infantylizmem i egoizmem. Jeszcze trudniej było mi się wczuć w dylematy, które nią targały, bowiem jeden zły (głupi) wybór doprowadzał po prostu do kolejnych złych wyborów.

Nie podobała mi się ta powieść zupełnie, a porównywanie Diane Chamberlain do Jodi Picoult urąga tej drugiej autorce, która może i przynudza osadzając część książek na sali sądowej, ale przynajmniej tworzy historie prawdopodobne.

Moja ocena: 1