Sophie Hayes „Sprzedana”

Sophie Hayes, Sprzedana, Amber, Warszawa 2012, 320 s.

Sophie miała dwadzieścia cztery lata, kiedy pojechała do Włoch odwiedzić chłopaka – swojego dobrego przyjaciela. Spędzili razem romantyczny weekend i Sophie uwierzyła, że to miłość jej życia. 
Ale kiedy powiedziała, że musi wracać do Anglii, wszystko się zmieniło. Uroczy i troskliwy Kas pokazał swoją prawdziwą twarz: brutalną i cyniczną. I poinformował ją, że będzie dla niego pracowała.

Na okładce książki wydawca umieścił informację: „Seks 30 razy na dobę przez 7 dni w tygodniu…” i w tym zawarł właściwie wszystko, bo Sophie Hayes skupia się raczej na innych aspektach „włoskiego epizodu”. Bowiem jej opowieść to przede wszystkim zaprzeczenie stereotypom ofiary handlu żywym towarem. Jadąc na spotkanie z „przyjacielem” miała pracę, oparcie w rodzinie, była inteligentna i nie pochodziła z kraju Europy Środkowej czy Wschodniej, lecz z Wielkiej Brytanii. Tym samym okazało się, że nawet kobiety z najlepiej rozwiniętych krajów świata mogą stać się ofiarami pazernych sutenerów i żadna nie jest bezpieczna.

Sophie Hayes zaczyna swą opowieść od ukazania relacji ojca i reszty rodziny. Niestety takich chamskich, zapatrzonych w siebie i depczących uczucia innych dupków (przepraszam, ale inaczej tego faceta nie potrafię, a może i nie chcę określić) jest wielu. I to nie tylko w Anglii. Najgorsze jednak jest to, że wyniesione z dzieciństwa wzorce, rzutują w przyszłości na relacje damsko-męskie. Wizerunek mężczyzny jest zaburzony, a kobieta rzadko kiedy potrafi wieść normalne życie emocjonalne.

Kas krążył wokół Hayes od lat. W końcu uznała go za przyjaciela, a z definicji jest to osoba, której się ufa, nieprawdaż? A tu nagle okazuje się, że „przyjaciel” żąda pomocy i odpracowania rzekomego długu. Odpracowania ciałem. Najgorszy zaś jest strach. Można go nie rozumieć, złościć się na „tchórzostwo” Sophie Hayes, ale inteligentne granie na uczuciach może sprawić wiele złego, a „wyuczona bezradność” szybko potrafi ogarnąć osoby niepewne siebie, od dzieciństwa pozbawione normalnych relacji z mężczyznami.

Czytając wspomnienia Hayes aż się we mnie gotowało. Handel ludźmi to paskudny proceder, a jednak wciąż ma się dobrze, pomimo starań policji czy kampanii społecznych. I to niepojęte pragnienie prostytutki. Nigdy nie zrozumiem facetów!

Sophie Hayes się udało. Wyrwała się z tego piekła. Jednak nie potrafiła przestać się bać swego prześladowcy i jego zapewnień, że ona „przecież to lubi”, a on „ją kocha”! (Kochał raczej te pieniądze, które dla niego zarabiała.) Kilka lat temu założyła fundację mającą pomagać osobom, które znalazły się w takim samym położeniu, jak ona kiedyś. Hayes działa, prowadzi pogadanki z młodymi dziewczynami, ale nic nie zmieni przeszłości.

Lektura obowiązkowa dla dorastających dziewczyn i ich matek. Nie każdy przyjaciel jest nim w istocie. I może opowieść Angielki przekona wszystkie te małolaty zapatrzone w przystojnych, forsiastych facetów.

A tak na marginesie – na końcu książki jest opowieść matki Hayes. I na tych kilku kartkach mamy równie (jeśli nie bardziej) wstrząsającą relację. Polecam.
Moja ocena: 4.5