Albert Camus „Dżuma”, „Obcy”, „Upadek”

Camus Albert; Dżuma;
Zawsze znajdzie się ktoś, kto jest bardziej więźniem niż ja.

* * *

Camus Albert; Obcy;

Ale wszyscy wiedzą, że życie nie jest wcale warte trudu przeżywania.

* * *

Camus Albert; Upadek;
... posuwałem się po powierzchni życia w słowach niejako, nigdy naprawdę. Wszystkie te książki, nie całkiem przeczytane, ci przyjaciele nie całkiem kochani, te miasta nie całkiem zwiedzane, te kobiety nie całkiem posiadane.

Camus Albert; Upadek;
Bóg nie jest niezbędny, żeby stworzyć winę, ani żeby karać. Wystarcza ludzie wspomagani przez nas samych. Sąd Ostateczny jest co dzień.

Camus Albert; Upadek;
Cierpienie znika kiedy człowiek jest zaspokojony i nie budzi się tak długo, póki śpi żądza.

Camus Albert; Upadek;
Człowiek jest taki, ma dwie twarze: nie może kochać, nie kochając siebie.

Camus Albert; Upadek;
Człowiek jest wolny, trzeba więc sobie radzić, a ponieważ przede wszystkim nie chcą wolności ani jej wyroków, proszą, żeby im dawano po palcach, wymyślają straszliwe reguły, śpieszą wznosić stosy, żeby zastąpić kościoły.

Camus Albert; Upadek;
Każde nadużycie zmniejsza żywotność a zatem i cierpienie.

Camus Albert; Upadek;
Każdemu potrzeba niewolników jak powietrza. Rozkazywać to oddychać.

Camus Albert; Upadek;
Kiedy ciało jest smutne, serce powoli umiera.

Camus Albert; Upadek;
Mieszczańskie małżeństwo ubrało nasz kraj w pantofle i rychło postawiło go u wrót śmierci.

Camus Albert; Upadek;
Trzeba, żeby coś się stało, oto wyjaśnienie większości ludzkich uczuć.  Trzeba, żeby coś się stało, nawet niewola bez miłości, nawet wojna czy śmierć.

Camus Albert; Upadek;
W naszych przyjaciołach kochamy świeżą śmierć, śmierć bolesną, nasze wzruszenie, siebie samych – wreszcie.

Camus Albert; Upadek;
Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta. Doskonale zastępuje miłość, sprowadza ciszę i daje nieśmiertelność.