Mark Billingham „Uprowadzony”

Mark Billingham, Uprowadzony, G+J, Warszawa 2010, 432 s.

16-letni Luke Mullen był widziany po raz ostatni, jak wsiadał do samochodu ze starszą od siebie kobietą. Nikt nie wie, dlaczego został porwany. Jego ojciec, były nadinspektor policji, wie tylko, że im dłużej trwa śledztwo, tym mniejsze są szanse, że jego syn zostanie odnaleziony żywy.
Rodzice Luke'a otrzymują niepokojące nagranie, na którym on z przerażeniem patrzy, jak ktoś podchodzi do niego ze strzykawką w dłoni. Inspektor Thorne potrafi rozpoznać psychopatę na pierwszy rzut oka. A nagranie na taśmie zmroziło mu krew w żyłach. Wie, że życie chłopca wisi na włosku i że liczy się każda minuta...

Nie lubię opowieści o gangach, mafii, narkotykach i porwaniach. Co prawda nie ma ani gangów, ani mafii w kryminale Billinghama, ale uprowadzenie znajdujemy już nawet w tytule i jest osią, wokół której kręci się cała akcja. A narkotyki też się gdzieś w tle przewijają. Podobnie jak przekupstwo, rasizm, układy i układziki. Londyn ukazany jest niczym wielka kloaka, do której wpadają wszelkie męty społeczne.

Dla przełożonych inspektor Thorne jest niczym cierń w zadku: niezależny, bezkompromisowy i niepoddający się regułom polityki wydziału. Ale właśnie dlatego jest skuteczny, idzie raz wyznaczonym tropem i nie odpuszcza, mimo nacisków.

Nie ma w powieści szalonych pościgów samochodowych, Billingham nie epatuje wiedzą rodem z „Kryminalnych zagadek Las Vegas”. Skupia się raczej na psychice i motywach działania zbrodniarzy. W jego świecie poznanie tajemnic z przeszłości nie oczyszcza i nie prowadzi do szczęśliwego zakończenia. Raz zburzona fasada kłamstw i niedomówień nie prowadzi do cudownego katharsis, raczej pogłębia kryzys i trzeba wiele czasu, by rany się zabliźniły.

Mnie się podobało.
Moja ocena: 4