Eugène Ionesco „Samotnik”

Ionesco Eugène; Samotnik;

Ja jeden ulegam przypływom paniki, paniki wieczystej, dzień po dniu, godzina po godzinie, minuta po minucie, koszmar ale się zbudzę, odnajdę rzeczywistość tego, co się nie porusza, za tym, co się porusza.

Ionesco Eugène; Samotnik;

Ja wiem, że życie nie istnieje. Ja wiem, że nic nie istnieje naprawdę. Widzę, że wszystko porusza się i wali pałkami po łbach. Nieistnienie jest krwawe. My nie żyjemy. To dziwne. Zabijamy innych i zabijamy siebie, żeby sobie dowieść, że życie istnieje. Ale nie ma nic, powiadam, nie ma nic, nie ma nic – wykrzyknąłem ze wszystkich sił.

Ionesco Eugène; Samotnik;

Jesteśmy mnogością więźniów.

Ionesco Eugène; Samotnik;

Miłość była niby skok w przepaść – formą rozpaczy, jakimś umieraniem i akceptacją własnej śmierci.

Ionesco Eugène; Samotnik;
Wszyscy są zamknięci w przezroczystych trumnach.